Woensdag 21 mei Van Asturianos naar Puebla de Sanabria 16 km.

De hele nacht heeft het geregend dat het giet en het is erg koud geweest. We staan rond half 7 op en gaan op pad met al onze regenkleding aan. de bar verzorgt geen ontbijt en er is verder niets in het dorp. Dus op pad in de hoope iets tegen te komen van een bar die wel open is. En inderdaad naar een half uur lopen komt er een bar die wel een ontbijt verzorgd, heelrlijk eindelijk een kop heelijke koffie en ontbijt.
Vanwege het slechte weer lopen we vandaag niet door het bos maar langs de N-525, dit is de doorgaande weg voor het locale verkeer.
Met de paraplu op redden we het goed, aangekomen in Puebla schijnt zelfs een waterig zonnetje tussen de wolken door, maar helaas dat is van korte duur.
Als we aankomen gaan we naar de super en doen gelijk onze inkopen. het weer wordt steeds slechter en we besluiten hier een onderkomen te zoeken en morgen weer verder te gaan.

                                          om 7.36 al volop regen

                                          

Puebla de Sanabria

                                           

Puebla de Sanabria

nog even wat eten

wel een prachtige stad

in de keuken van de herberg Casa Luz
 

Dinsdag 20 mei van Rionegro del Puente naar Asturianos 26 km.

Vanmorgen om 07.00 uur naar de bar, heerlijke koffie gedronken maar ze had geen brood, want dan hadden we dat moeten bestellen. Geen probleem we hadden zelf nog wat brood en een koek gaat er altijd wel in. Dan op pad bij Mombuey nemen we in een wegrestaurant nog een kop koffie en we trekken ook maar gelijk onze regenbroek aan want het weer is zeer dreigend.
Het landschap is in het begin nog vrij vlak, steppenachtig met veel gras en wordt later veel heuvelachtiger, deze heuvels zijn begroeid met brem en heide.
Het is moeilijk te omschrijven hoe het er hier uit ziet, mijn medestapper noemt het "echt Spaans, er groeit van alles"
Af en toe valt er een bui maar dat is met een parapluutje wel op te lossen. We slapen in Asturianos in een nieuwe herberg bij het sportcomplex van dit dorp. De ramen worden vervangen, dus het is binnen net zo koud als buiten.
Het is erg koud geworden, maar gelukkig brandt er een kachel in de bar bij de herberg, we blijven hier tot we naar bed gaan. Het wordt een zeer koude nacht.

                                            in de ochtend droog met donkere wolken

                                                 soms heeeel donker

                                               kaarsrechte wegen

                                           we komen vaak door uitgestorven dorpen

                                                gele en witte brem

Lekker bij de warme kachel in de hostel in Asturianos

Maandag 19 mei Van Croya de Tera naar Rionegra del Puente 28 km.

Onderweg lopen we langs de rivier de Tera, met veel populierenbossen, veel van deze bossen zagen we gisteren ook al. ook zien we veel irrigatiekanaaltjes die de velden voorzien van water. Het gebied is glooiend en wordt hier bosachtig met veel dennen en eiken. Ook groeit er veel brem en de pluimlavendel, Cistusroos (Cistus ladanifera)
We lopen over de barrage van het Embalsa de Nuestra Senora deAganvazal, en volgen aan de overkant het stuwmeer geruime tijd richting Rionegro del Puente.
Wij slapen in deze plaats in een prachtig gerestaureerd pelgrimshospitaal wat nu is ingericht als pelgrimsherberg. Deze wordt beheerd door de Confradio de los falilos, een uit de middeleeuwen stammend instituut, die zich het wel en wee van de pelgrims en de pelgrimsweg ten doel stelde, en dat nu nog steeds doet. Het is ongelofelijk dat zo'n kleine gemeente met 400 inwoners, deze broederschap heeft kunnen handhaven.
Vandaag zijn we door verschillende dorpen gekomen waar bijna niemand of nog zeer weinig mensen wonen. Een kopje koffie drinken wordt dan ook altijd zeer lastig.
Maar bij de oversteek van de dam van het stuwmeer, zagen we een bordje, over 3 km. koffie. Ik zei al tegen Riens, ik durf mij er bijna niet op te verheugen. Na enkele kilometers weer een bordje, in het gehucht bij het huis waar we koffie kunnen drinken, verschijnt op ons bellen een mevrouw en ze laat ons binnen, en begint te vertellen hoe lang ze hier al wonen, nu 4 jaar en begint koffie te zetten. Ze komen uit Zuid- Afrika en ze vertelt dat God hen heeft gezegd hier te gaan wonen, om de pelgrims die langs komen te helpen en om het evangelie te verkondigen. Hoe je dit kunt doe in een gehucht met 7 inwoners is natuurlijk de vraag.
Het landschap is verder heel mooi, en wij slapen in een prima herberg.

populierenbossen

                                                                   rivier de Tera

 

                                          Herberg van Rionegro del Puente

 

                                                                         
                                         

slaapzaal

 

                                           tegenover de herberg een prima restaurant

 

 

het eten wordt ter plekke bereid

 

Zondag 18 mei Van Tabara naar Sante Croya de Tera 23 km.

Goed geslapen en om 7 uur naar de bar om een ontbijtje, maar gesloten dat is hier nog wel eens aan de orde. Maar goed het is ook zondag, na een kwartiertje vertraging kunnen we aan het ontbijt.
Half 8 zijn we op pad. Onderweg wordt het landschap glooiender, terwijl alle veldwegen door een vorm van ruilverkaveling sterk op elkaar lijken waardoor men goed op moet letten om niet verkeerd te lopen. Ook komen we hier weer wijngaarden tegen en zien we in deze streek de eerste bodega,s. Dit zijn in de heuvels uitgegraven ondergrondse wjnkelders.Hier is een veel aanplant van populieren, die weer voor de papierindustrie worden gebruikt.We slapen in de herberg van Casa Anita, een bekende herberg op onze route. In de avond lopen we even naar Sante Marta de Tera, dat is hier dichtbij we steken de rivier de Tera over. In Santa Marta staat een Romaanse kerk uit de vroeg 13e eeuw. Bij het achterportaal van deze kerk aan de zuidkant kunnen we het oudst bekende beeldje van Jacobus( Santiago Peregrino) uit 1127 vinden.
Hiervoor moet je over het kerkhofnaar de achterzijde van de kerk lopen.het Romaanse kerje bezit een schitternd kapiteel.Twee engelen houden een mandorla omhoog waarin zich een ziel, voorgesteld door een menselijke gedaante bevindt.
Door een klein rond venster in de oostelijke wand schijnt op de drie dagen voor en na 21 maart en 22 september ( dan zijn de dag en de nacht even lang) de zon ( zo die er is ) door dat venster en verlicht achtereenvolgens de linker engel, het gehele kapiteel om via de rechterengel weer te verdwijnen.
Het zelfde lichtwonder is te zien in San Juan de Ortega, allen was deze al veel langer bekend.
Het dorp is verder uitgestorven, alleen wat oude mensen.
We eten vanavond met de andere pelgrims in de herberg Casa Anita.

 

 

 

het beroemde beeldje, Jacobus de Pelgrim

   in het kerkje van Santa Marta

 

heerlijke koude cerveza con limon

Zaterdag 17 mei Van Granja naar Tabara 26 km.

Hierbij even het vervolg van gisteren.

ondanks dat er voor de refugio een drukke weg liep, toch goed geslapen. we hadden wel een snurker naast ons, maar als hij begon dan ritselde Riens met een plasticzakje en dat hielp om hem te doen stoppen. eigenaardig, maar wel grappig.
Na het ontbijt bij de bar gingen we op pad. Hier in Granja moet je kiezen tussen 2 wegen of je blijft op de Caminio naar Santiago, genaamd de camino Frances of dat je de tocht af willen maken via de Camino Mozarabe die gaat via Ourense naar Santiago. Deze tocht wordt ook wel Camino Sanabres of Ruta de Sanabria genoemd. We kiezen voor deze route omdat hij de mooiste is, en ook omdat we dan niet op de drukke Camino Frances komen. Bij het punt in de keuze slaan we nu dus linksaf en hebben de zon weer van opzij, richting Tabara.
Het landschap blijft in het begin vlak, veldwegen met aan weerskanten landbouw. Later wordt het heuvelachtig, de heuvels zijn begroeid met steeneiken. Op een gegeven moment komen we bij de rivier de Esla, hier gaan we de brug over en vervolgen de valei van de rivier( hier is ook een stuwmeer )het Embalse de Ricobayo een langgerekt meer waar we gisteren ook al langs hebben gelopen. Het is een prachtige tocht Erg mooi ! In een plaatsje 9 km. voor Tabara zoeken we naar de bar. We vragen waar de bar is aan een spanjaard en hij wil ons daar wel even brengen. Onderwijl wordt er natuurlijk wat gepraat en het blijkt dat deze man in Nederland heeft gewerkt, 2 jaar in de kassen bij Hillegom, hij is vol lof over Nederland.
Helemaal leuk om zo iemand te spreken. in Tabara slapen we in hostel El Roble.

hier moet je kiezen, recht Astoria of links Ourense

Embalse Ricobayo

in Hostel El Roble,het bijwerken van het blog
 

Zaterdag 17 mei Van Granja van Moreruela naar Tabara 26 km.

De brug over de rivier Rio Esla

Rio Esla

 

 

vlak hier met de karakteristieke rode aarde

 

Nog best redelijk geslapen ondanks de drukke weg voor de deur. Maar goed we zijn soms ook zo moe dat we echt wel slapen.

Ik zit nu bij de eigenaar van het hotel waar we vannacht slapen te schrijven, en al een hele tijd. Hij is erg aan het heen en weer lopen, dus ik ga eindigen. Dit verhaal maak ik later wel af.

groeten aan allen, het gaat erg goed met ons en tot later!

Vrijdag 16 mei Van Montemarta naar Granja van Moreruela 20 km.

We lopen na het afscheid van Klaus in Zamora, weer samen dat is ook weer erg fijn.
Vandaag komen we langs het stuwmeer van Ricobayo, waarin dewaterstand soms zo laag is dat de mensen door het meer naar de overkant kunnen, dat gaat nu niet we moeten om het meer heen. ·kilometer langer daardoor maar het uitzichtop het meer en de omgeving is mooi.
Wel hebben we veel last van de bouw van de nieuwe grote spoorlijn die hier gaat lopen. een TGV, waar we ook eerder last van hadden. Deze spoorlijn gaat lopen van Madrid, via Salamanca naar Santiago.een heel project, wat veel werk opleverd voor de bewoners en dat is natuurlijk fijn de werkeloosheid is groot in Spanje.Maar wij nu als pelgrims hebben er veel last van, vooral vandaag we moeten hele stukken lopen langs de N-630, wat weer erg gevaarlijk is. Wel is het interessant om te zien, hoe dit bouwen verloopt, de puttendie gegraven worden is enorm.
We slapen in de Alberge Municipal, die langs een drukke weg ligt. In de avond eten we in de bar, en er staan hier 2 tv,s te tetteren, met 2 verschillende zenders, 1 van de zenders heeft het stierenvechten opstaan, nou ja en dan moet je natuurlijk kijken, je wordt er naar toegetrokken. Nooit gedacht nog eens te eten tijdens zo iets akeligs. Maar goed het went, toen we al bij de vijfde dode stier waren die weggetrokken werd uit de arena, vonden we het allang niet zo erg meer.Het gebeurt allemaal volgens een zelfde systeem, ik zal niet in detail treden. Wat ikzelf nog het leukste vond was al het kommentaar er omheen door de kijkers.
Veel kabaal en door elkaar heen praten. Wel leuk om eens mee te maken.

volle maan

 

 

 

Donderdag 15 mei Van Zamora naar Montemarta 18 km.

Het afscheid van Klaus was ontroerend, we hebben een hele tijd samen gelopen, en dat was erg fijn. De saamhorigheid en solidariteit onder elkaar is groot.

De stad uit komen was erg lastig, maar ondanks dat de mensen op weg waren naar hun werk en dus wat gehaast waren, zijn we weer goed geholpen.

Buiten een grote stad lopen is nooit zo leuk en mooi.
Wat verder komen we te lopen langs kaarsrechte veldwegen tussen korenvelden.
We komen langs het dorpje Roales del pan, hier staat een groenteman op het plein, en we gaan bij hem fruit kopen. De naam van het dorp, waar pan in voorkomt,( brood) verwijst naar de landbouwactiviteiten die hier al van oudsher plaatsvinden. Het verbouwen van koren. Het dorp is verder uitgestorven, net als al die anderen kleine gehuchten waar we door komen. De vergrijzing is een groot probleem op het dunbevolkte Spaanse platteland. Werk is er niet dus de jongeren trekken weg naar de stad.
Als we de stad binnen komen staat er een man en die vraagt of we een herberg zoeken, jazeker!
Nou daar weet hij wel raad mee, hij brengt ons bij de winkel die de herberg beheert.
We krijgen een kamer voor ons twee. Heerlijk dat is dus lekker rustig slapen vannacht, geen last van gesnurk. Tevens is er een keukentje, dus vanavond koken we weer eens zelf!

                                               vertrek uit Zamora 07.45 uur

de boer heeft het er maar druk mee!

                                                     heel veel bloemen onderweg

                                                             de kerk van Montemarta

                                                   kermis in het dorp

Woensdag 14 mei van El Cubo de la Terra del Vino naar Zamora 32 km.

Verrukkelijk geslapen in de Albergue van onze spaanse vriend. Hij slooft zich enorm voor ons uit.

Voor onderweg krijgen we nog van alles toegestopt, want het wordt een lange tocht vandaag naar Zamora. Klaus loopt nog steeds met ons mee. Dat is erg gezellig, hij blijft verder in Zamora en gaat vrijdag met de bus naar Madrid, waar hij het vliegtuig pakt terug naar Berlijn, waar hij woont.

In het begin lopen we heel lang langs een spoorlijn. Later lopen we door graanvelden, wijngaarden. het land is vlak.

In Zamora aangekomen, gaan we naar de nieuwe Alberge, we slapen met 8 personen op een kamer, morgenvroeg is er ontbijt in de herberg. Bij aankomst worden ons de regels uitgelegd, dat hebben we nog niet meegemaakt. Wel is alles gratis, donativo wordt natuurlijk op prijs gesteld.

De binnenkomst in Zamora is erg mooi, de stad ligt aan een grote rivier de Duerte. Zamora heeft een beroemde kathedraal, die bekend is om zijn Byzantijnse koepel, die gebouwd is in 1151.

In het museum van de kathedraal bevindt zich een waardevolle collectie Vlaamse tapijten.

In de avond gaan we gezellig tappas eten, ter gelegenheid van de laatste avond met Klaus. Conchita gaat mee en het wordt een gezellige laatste avond.

We komen ook weer andere pelgrims tegen in deze mooie stad die we weer uit het oog verloren waren.

Leuk om te horen hoe het met iedereen gaat.

kathedraal van Zamora met de Byzantijnse koepel



oude Romeinse brug over de Duerte bij Zamora

Riens en Klaus bekijken de route


 

dinsdag 13 mei VanCalzada de Valdunciel naar El Cubo de la Terra 21 km.

Slecht geslapen vannacht, het waren houten stapelbedden en bij iedere draai kraakte en piepte alles.
Bovendien was de Alberge naast een of ander constructiebedrijf, waar volop gelast en gehamerd en getimmerd werd tot laat in de avond. Bovendien was de herberg supervol en erg klein, in de kamer en zelfs in het kleine keukentje lagen mensen op de vloer.
De volgende ochtend vroeg op pad en toen was de bar nog niet open. Verslapen, echt dus een 13de dag.
Tocht was verder wel erg mooi. maar in de ochtend erg koud. Wij komen ook nog langs de gevangenis van Topas. Hier wonen 1400 gedetineerden dicht op elkaar, er zijn vaak spanningen tussen de gevangenen.
Wij zijn in het land van de wijn wat de plaatsnamen al doet vermoeiden. Maar hier heeft lang geleden de druifluis toegeslagen en nu verbouwen de mensen veel graan.
Het slot van de dag is wel erg fijn, we hebben nu een fantastische herberg met een hele aardige hospilatero, die ons verwelkomt met een glas witte wijn en een waterval aan Spaanse woorden, waar we geen touw aan vast kunnen knopen. maar we hebben een nieuwe pelgrim ontmoet, een Nederlandse jonge vrouw uit Delft, die ons helpt met vertalen. Het blijkt dat hij een wasmand heeft klaar gezet waar we alle vieze was in mogen gooien, dan zal zijn vrouw die wassen. Ook kunnen we s' avonds bij hen eten, we eten echt Spaans en dat betekent veel vlees en sla, en verrukkelijke linzensoep....... Zo wordt het toch nog een leuke 13 de mei!

de houten bedden in de Alberge

Gevangenis van Topas

plaatsnaambord

wat heeft hij het toch druk!