Riens en Judith: Donderdag 22 mei Van Puebla de sanabria naar Padornelo 22 km.

Vannacht in Hostel Casa Luz verrukkelijk geslapen, hoewel we met 8 personen op een kamer hebben geslapen, was het echt heel erg rustig, waardoor we allemaal prima hebben geslapen.
Gisteren hebben we zelf wat brood met kaas gekocht en hebben dit vanmorgen in de keuken van de hostel gegeten.Lekker een warm kopje thee erbij gezet.
Het weer is erg slecht, het regent en het is koud. Dus gelijk de regenkleding maar aan, hoes om de rugzak, en op pad.We hebben afgesproken met elkaar dat we niet de tocht maken door het bos, mar de weg nemen langs de N. 525.Dit gaat goed, de hoeveelheid verkeer valt erg mee, en men is hier pelgrims gewend die langs de weg lopen. Bovendien hebben we opvallende regenkleding aan en gebruiken een parapluutje in felle kleuren.De automobilisten kunnen ons daardoor goed zien.
Gerust wordt er nauwelijks met dit weer, en waar zou dit moeten langs deze weg.Op een gegeven momento vlak voor het plaatsje Reguelo, zien we een bakkerij, panederia, wij erop af. Maar helaas hij had nog geen vers brood. Dit was nog niet klaar, maar het rook er wel verukkelijk .......
Wel een zak met heerlijke cakejes kunnen kopen. Onderwijl dat we bij de bakker onder een afdak even uitrusten kwamen er ook medepelgrims aan, 2 franse en 2 duitse pelgrims. Even bijgekletst en toen door. Niet lang daarna komen we in de albergue aan van het plaatsje Reguelo. Inmiddels is het droog geworden, en we voelen ons ondanks het weer prima, en willen dus door.
We willen een kamer vinden boven op de pas, er is daar een hotel voor truckers en uit ervaring weten we dat dit allemaal prima hotels zijn. Maar we willen niet voor de verrassing komen dat er geen kamers meer zijn. Daarom vragen we de hospilatero of hij voor ons een kamer kan reserveren in het hotel op de Padernelo pas. Dit doet hij en legt ons verder nog uit aan de hand van een kaart, hoe we moeten lopen.
De bergen waar we nu door lopen hier in Noord- Spanje heten de Cordillera Cantabrica. Deze eindigt hier met de Sierra Cabrera, " geitenhoeder" met toppen tot 2000m.
Het wordt steeds mistiger hoe hoger we komen, regen valt er niet meer, alleen mist en wind.
Onderweg passeert ons nog een andere pelgrim en informeert, of alles goed is, ja hoor prima!
Mijn dierbare medestapper geniet met volle teugen, ik hoor hem zingend en fluitend voor mij lopen. Af en toe draait hij zich om, om te informeren of alles goed gaat. Ja, ja!!
Als de wind ons bijna van de weg blaast roept hij na mij: " heerlijk windje he" In de bergen is deze stapper op zijn best. Bij de pas is een tunnel en lopen we achter elkaar op een soort stoep er door heen.
We zijn doodmoe maar erg tevreden en gelukkig, als we bij het hotel aankomen.
De kamer die we krijgen kijkt uit op de besneeuwde toppen, rondom ons in de kamer staat de verwarming aan en is het heerlijk warm, s'avonds eten we in het restaurant met grote ramen, en genieten van al het moois om ons heen.