We lopen nu in Galiciƫ, we vinden het landschap erg dor en met veel stenen, en ook wat mysterieus. Ieder jaar zijn hier de nodige branden waarvan we ook de gevolgen nog goed kunnen zien.
In de kleine dorpen waar de Camino ons door heen voert ,zijn veel ingestorte huizen, wat het allemaal een desolate indruk geeft. In de dorpen wonen vaak slecht enkele mensen, sommige willen wel even praten, ze willen vaak weten waar je vandaan komt. Holanda is dan erg ver, "o Madre de Dio" riep een vrouw met de armen omhoog uit. Voor hen zijn wij die dag vaak de enigste afleiding.
Later lopen we weer een stuk langs de N. 525, hier veel vrachtauto's, die het puin wegrijden die de aanleg van de trein voort brengt.
In A Guidena vinden we al snel de herberg.
de snelweg onder ons
kerkje van Tuzla
De wegwijzers in Galiciƫ van de kunstenaar Nicanor Carballo
mijn medestapper gebruikt in de herberg de balk
boven hem als opbergruimte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten